2009/05/27

Coming Soon: "Η Λίμνη των Κύκνων" από τα Μαριίνσκι, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου

Δεν ξέρω αν θα πάω διότι φοβάμαι τα ύψη και σε παλαιότερη παράσταση των Μαριίνσκι στο Ηρώδειο κόντεψα να πάθω υστερία μέχρι να αρχίσει η παράσταση, πάντως λατρεύω ρώσικο κλασικό μπαλέτο και το συστήνω ανεπιφύλακτα!!!

Μπαλέτα του Θεάτρου Μαριίνσκι- Η Λίμνη των Κύκνων
Ωδείο Ηρώδου Αττικού / 6 & 7 Ιουλίου 2009, 21:00

Φανταστικό μπαλέτο σε τρεις πράξεις
Μουσική: Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι (1840 – 1893)
Xορογραφία (Αναβίωση, 1895): Μαριύς Πετιπά, Λεβ Ιβάνοφ
Αναθεωρημένη χορογραφία – Σκηνική διεύθυνση: Κονσταντίν Σεργκέγιεφ
Διπλή απόλαυση στο Ηρώδειο χάρη στην άφιξη των Μπαλέτων του Θεάτρου Μαριίνσκυ με το πιο εμβληματικό έργο του κλασικού ρεπερτορίου, τη Λίμνη των κύκνων, να ερμηνεύεται από τη ρωσική σχολή μπαλέτου που είναι συνώνυμη με την ίδια την ιστορία του κλασικού χορού.Το παραμύθι με τον πρίγκιπα Ζήγκφριντ και τον Λευκό και Μαύρο Κύκνο (Οντέτ / Οντίλ) συνεχίζει να εμπνέει, στοίχημα στη ζωή κάθε μπαλαρίνας για τις δεξιοτεχνικές ικανότητες και το λυρισμό που απαιτεί.Το λιμπρέτο άλλωστε, με το διφορούμενο ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα, καθαρή απεικόνιση του συμβολισμού στα τέλη του 19ου αιώνα, προσφέρεται ιδεωδώς για κάτι τέτοιο.
Η προπώληση των εισιτηρίων αρχίζει στις 15 Ιουνίου.

Copyright κειμένου & περισσότερες πληροφορίες: http://www.greekfestival.gr/show_event?id=322&lang=gr
I'not quite sure yet about joining since I'm afraid of heights (damn you ancient theatres) and during a previous Mariinski performance at Odeon of Herodes Atticus I was this close to getting hysterical until the delayed ballet begun, but I adore russian clasical ballet and I urge you to go if possible!
Mariinsky Theatre Ballet - The Swan Lake
Odeon of Herodes Atticus / 6 & 7 July 2009, 21:00

A fantasy ballet in three acts

Music: Pyotr Tchaikovsky
Choreography (Revival, 1895): Marius Petipa, Lev Ivanov
Revised choreography and Stage Direction: Konstantin Sergeyev

The Mariinsky Ballet Company at the Odeon of Herodes Atticus! And, what’s more, with the quintessential work of the 19th-century repertoire, Swan Lake, interpreted by the Russian school synonymous with the history of the classical ballet.The fairytale with prince Siegfried and the White and Black Swan (Odette / Odile) continues to inspire and challenge with the virtuosity and lyricism it demands.Additionally, by differentiating dreams from reality in the manner of late 19th-century Symbolism, the libretto is the perfect match for the choreography.
Tickets go on sale on 15 June

2009/05/15

Η Εθνική Λυρική Σκηνή φέρθηκε πολύ καλά στην «Κακοφυλαγμένη κόρη» της!

Η «Κακοφυλαγμένη κόρη» του Φρέντερικ Άστον, την οποία ανέβασε φέτος για πρώτη φορά στην ιστορία της η Εθνική Λυρική Σκηνή, ήταν η καλύτερη παράσταση που έχω δει ποτέ από το μπαλέτο της Λυρικής μας!

Βασισμένη στην περίφημη χορογραφία του Σερ Άστον, η «Κακοφυλαγμένη κόρη» ήταν μία παράσταση που δεν είχα ξαναδεί, μάλλον ο νέος Διευθυντής της ΕΛΣ, που την έχει χορέψει άλλωστε με μεγάλη επιτυχία, έβαλε το χεράκι του στην επιλογή. Πρόκειται για μια φαρσοκωμωδία, ηθογράφημα μιας εποχής πολύ μακρινής από εμάς και παρόλο που στην αρχή της σεζόν όταν η Λυρική την ενέταξε στο πρόγραμμά της δεν μας γέμισε το μάτι, τελικώς παρακολουθήσαμε μία καταπληκτική παράσταση!

Υπερπαραγωγή για τα μέτρα της Λυρικής, με το ανέβασμα ενός μικρού πόνι στη σκηνή, το στήσιμο γαϊτανακίου, φοβερό φωτισμό που δημιουργούσε την ατμόσφαιρα του παραμυθιού και πολύ όμορφα σκηνικά και κοστούμια, η παράσταση μας άφησε άφωνους! Και όχι μόνο για τα τριγύρω, και οι χορευτές ήταν πολύ καλοί!

Η «Κακοφυλαγμένη κόρη» συνδυάζει σε μεγάλο βαθμό χορό και παντομίμα, γεγονός που ήταν ότι έπρεπε για τους χορευτές της Λυρικής μας, μιας και μπόρεσαν να καλύψουν την έλλειψη δεξιοτεχνίας τους με την εκφραστικότητα και τα ερμηνευτικά χαρίσματά τους! Επιπλέον, δεν ξέρω αν είναι η ιδέα μου, αλλά σαν να μου φάνηκαν πιο fit και αδυνατισμένοι οι χορευτές, μήπως επιτέλους μπήκε νέο αίμα στο μπαλέτο ή απλά βοήθησε η σαρακοστή; (δεν μπορώ να μην γράψω και την κακιούλα μου)
Στην παράσταση που παρακολούθησα, τη Λιζ ερμήνευσε η Σταυρούλα Καμπουράκη, η οποία ήταν όχι μόνο φίνα αλλά και θεατρικότατη, τον Κολάς ερμήνευσε ο Αλεξάντερ Νέσκωβ, και ο ρόλος του πήγαινε πάρα πολύ αφού προσέγγιζε με περισσή τρυφερότητα -ορατή στο κοινό- όχι μόνο το ρόλο του αλλά και το αντικείμενο του πόθου του Λιζ, ενώ την χήρα έπαιξε απολαυστικότατα ο Νίκος Τήλιος, ειδικά ο χορός με τα τσόκαρα που του έδωσε την ευκαιρία να βγει μπροστά, έβγαλε πολύ γέλιο χωρίς να γίνεται φαιδρός. Ένας ρόλος ακόμη που ξεχώρισε ήταν αυτός του επίδοξου γαμπρού Αλέν, τον οποίο ερμήνευσε ο Αντώνης Κορούτης και ήταν πολύ καλός! Ομολογώ ότι σε ένα σόλο που τον είχα δει πρόσφατα στη Ζιζέλ μου είχε κάνει εντύπωση το γεγονός ότι άσθμαινε να βγάλει μια χαμηλής έντασης σειρά αλμάτων και επίσης ότι ήταν πολύ τσουπωτός για χορευτής (όπως και τόσοι άλλοι στο corps-de-ballet της Λυρικής) όμως στο ρόλο του ατσούμπαλου, πρωτόβγαλτου νεαρού που προσπαθεί εις μάτην να κατακτήσει τη Λιζ, ήταν πολύ καλός!

Νομίζω ότι με αυτή την παράσταση ο Μουχαμέντοφ βρήκε επιτέλους τι ταιριάζει περισσότερο στο υλικό που έχει στα χέρια του για να δουλέψει: ο συνδυασμός θεάτρου και μπαλέτου πάει στη γερασμένη Λυρική μας, που έχει όμως περισσή εκφραστικότητα στους πρωτοκλασάτους χορευτές της όπως προέκυψε από την «Κακοφυλαγμένη κόρη», τουλάχιστον αυτό είδα εγώ. Η Λυρική μας αποχαιρετά για φέτος με το δυνατότερό της φινάλε και αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας αναφορικά με το τι θα δούμε του χρόνου.



The Greek National Opera handled not at all “mal” its “Fille mal gardée”!

Frederick Ashton’s “La Fille mal gardée” which received its first premiere by the Greek National Opera last week, was the best ever ballet I have ever watched, produced by our National Opera!
Based on the famous Sir Ashton’s choreography, “La Fille mal gardée” was a ballet I hadn’t ever watched again, I guess the new director of the GNO ballet, Irek Mukhamedov, who actually had known great success with the particular ballet, had a lot to do with this selection. Somewhere between a farce and a high comedy of a time long gone, the play even though didn’t catch our attention when announced at the beginning of the season, proved to be a marvelous experience!
An epic production for the Greek Opera’s measures, the ballet left as stunned by presenting a cute little pony onstage, setting up a colorful maypole, featuring great lighting (by the lighting design consultant of the Birmingham Royal Ballet Peter Teigen) which created an airy-fairy ambience, as well as the very tasteful sets and costumes, firstly created by the late Osbert Lancaster, british painter, designer and more.

“La Fille mal gardée” largely combines dancing and mime, a combination which proved to be really effective for the Greek Opera’s dancers, since it helped them cover their lack of virtuosity with their expressiveness and their acting abilities! Moreover, -and maybe this idea came from the fact that the performance was incomparable to everything else we’ve watched the Opera produce the last few years- the dancers seemed more fit and slim, omg maybe they allowed new blood to enter their little clique or was is just the pre-Easter fast? (cannot avoid bitching a bit!)
The day I went to the ballet, Lise was played by Stavroula Kampouraki, who was ethereal and very expressive in comedy parts, Colas was played by Aleksandar Neskov who approached his part very tenderly (his love for Lise was so obvious to the spectators), while Nikos Tilios gave a delightful performance as widow Simone. His highlight, the cloak dance -which gave him the opportunity to get at front-, was funny but not ludicrous.

One other part that stood out was that of suitor Alain, played by Antonis Koroutis, who was pretty good! I must admit that in a Giselle solo that I’d seen him recently, I was impressed by his gasp of breath when trying to complete a series of low heat jumps and also his extra weight for a dancer (sad but true, that applies for other members of the corps-de-ballet too). Anyway, now seeing him posing as the clumsy, droll young man who tries in vain to win over Lise, I was pretty amused!

I think that with this play, Mukhamedov has finally figured out what kind of ballet suits better the dancing material of dancers he works with: the combination of drama/mime – ballet looks good for our “ageing” Opera, which still features very expressive first dancers though, or at least that was my impression when watching “La Fille mal gardée”. It seems that the ballet department of our National Opera makes a powerful exit for the season, leaving plenty of room for hope as to what we are going to see next year.

2009/05/11

Η «Κακοφυλαγμένη κόρη» με μια ματιά

Την Τετάρτη 6 Μαΐου παρακολουθήσαμε με τη Μαρία την «Κακοφυλαγμένη κόρη» στη Λυρική και ενθουσιαστήκαμε! Λίγα λόγια για το μπαλέτο και την ιστορία του όπως παρατίθενται στο επίσημο πρόγραμμα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και θα ακολουθήσει σχολιασμός της πολύ καλής αυτής παράστασης!

Πιερ- Αντουάν Μποντουέν
«Η επίπληξη-Μητέρα μαλώνει τη νεαρή κόρη της» (1789)
Το μπαλέτο αυτό, σε 2 πράξεις, είναι εμπνευσμένο από τον πίνακα του Πιερ- Αντουάν Μποντουέν «Η επίπληξη-Μητέρα μαλώνει τη νεαρή κόρη της» (1789). Αρχικά, με τίτλο «Το αχυρένιο μπαλέτο» ή «Ένα βήμα χωρίζει το καλό από το κακό», πρωτοπαρουσιάστηκε την 1η Ιουλίου 1789 στο Μεγάλο Θέατρο του Μπορντό. Η χορογραφία και το σενάριο ήταν του Ζαν Ντομπερβάλ, ενώ τη μουσική αποτελούσαν δεκάδες κοσμαγάπητα γαλλικά τραγούδια. Πολύ σύντομα, το μπαλέτο έγινε δημοφιλές σε όλη την Ευρώπη. Μετονομάστηκε σε «Κακοφυλαγμένη κόρη» με την ευκαιρία παράστασης στο Πάνθεον του Λονδίνου το 1791. Το 1828 το έργο αναβίωσε ο χορογράφος Ζαν-Λουί Ομέρ, μαθητής του Ντομπερβάλ, σε νέα μουσική διασκευή του Φερντινάντ Ερόλ, στην οποία ο τελευταίος συμπεριέλαβε συνθέσεις δικές του, αλλά και του Τζοακίνο Ροσίνι. Από τότε πέρασε από πολλές παραγωγές και χορογράφους, ωστόσο, η πλέον δημοφιλής εκδοχή στις μέρες μας είναι αυτή του Βασιλικού Μπαλέτου του Λονδίνου σε χορογραφία του Φρέντερικ Άστον, με τη μουσική του Ερόλ σε διασκευή του Τζον Λάνσμπερι.

Νάντια Νερίνα & Ντέιβιντ Μπλερ
Η «Κακοφυλαγμένη κόρη» του Φρέντερικ Άστον αποτελείται από 2 πράξεις και πρωτοπαρουσιάστηκε στο Κόβεντ Γκάρντεν στις 28 Ιανουαρίου 1960 από το Βασιλικό Μπαλέτο, με τη Νάντια Νερίνα ως Λιζ και τον Ντέιβιντ Μπλερ ως Κολάς. Διακρίνεται για τις ζωηρές προσωπογραφίες του, τη δομή, το χιούμορ και την τρυφερότητά του, καθώς επίσης και για την ισορροπία ανάμεσα στον κλασικό χορό και στην παντομίμα. Αποτελεί ένα από τα πρώτα μπαλέτα που πραγματεύεται τη ζωή καθημερινών ανθρώπων.

Η κωμική-συναισθηματική υπόθεση αφορά στον έρωτα της χωρικής Λιζ με τον αγρότη Κολάς. Οι 2 νέοι προσπαθούν και στο τέλος καταφέρνουν να ματαιώσουν τα σχέδια της μητέρας της κοπέλας, η οποία θέλει να την παντρέψει με τον Αλάν, γιο πλούσιου γαιοκτήμονα.



Frederick Ashton

“La Fille mal gardée” at a glance
On Wednesday the 6th, we watched with Maria the ballet “La Fille mal gardée” at the Greek National Opera and we loved it! Some notes for the ballet and its history as written on the program’s introduction and annotation on this very good performance will follow shortly.

This 2-act ballet was inspired by Pierre-Antoine Baudouin’s 1789 painting “Le Reprimande/Une Jeune Fille Querellée par sa Mère”. It was originally choreographed by Jean Dauberval, who set it to a musical patchwork of french popular songs. It received its premiere on July 1, 1789 at the Grand Theatre de Bordeaux, under the title “Le Ballet de la paille, ou Il n’est Qu’un pas du mal au bien”. Soon, the ballet became very popular throughout Europe. It was renamed “La Fille mal gardée” when it was staged at Pantheon Theatre, London, in 1971. In 1828 Dauberval’s pupil Jean-Luis Aumer revived it with a new musical arrangement by Ferdinand Herold, which included Rossini melodies and some of his own music. Since then, the ballet was largely produced and choreographed, however, the most popular version performed today is the one of the Royal Ballet, Covent Garden, choreographed by Frederick Ashton to an arrangement of Herold’s score by John Lanchbery.

Anna Pavlova as Lise
Frederick Ashton’s “La Fille mal gardée” is a ballet in 2 acts which received its premiere on January 28 1960 by the Royal Ballet, Covent Garden with Nadia Nerina as Lise and David Blair as Colas. It is renowned for its vivid characterization, its structure, humor and tenderness, as well as for its synthesis of classical dance and mime. It is one of the first ballets that depict the everyday life of ordinary people.

The comic-sentimental story, is about a village girl, Lise, who is in love with the farmer Colas. They attempt to thwart the plans of her mother for a more advantageous marriage to Alain, the son of a rich landowner. Their plan succeeds and the ballet ends in general rejoicing.